Beroepsmisvorming, een (absoluut heerlijke) jeugd in een pittoresk Zuid-West-Vlaams dorp en een genetische preutsheid. Het is wellicht de combinatie van deze die zorgen voor het wantrouwen tegenover alles wat een scherm bevat. Of het nu gaat om ipad, tv, pc of gameconsole. Hoe geweldig enthousiast iedereen lijkt over de laatste nieuwe interactieve en tot beweging stimulerende apps. De meeste trends laten we hier ten huize Hi5Family steevast aan ons voorbij gaan. En oprecht eerlijk, dit zorgde heel lang nooit echt voor grote discussies. Al geldt wellicht ook voor kinderen het concept 'pick your battles'... Waarom energie steken in een gevecht dat al verloren lijkt al voor er gevochten wordt?
Het feit dat schermen er voor zorgen dat we met z'n allen te vaak en te lang op onze luie kont blijven zitten, was lang dé hoofdreden voor deze bijzondere focus. Maar een razendsnel groeiende, intussen tienerdochter zorgde toch voor een interessante verschuiving. De gezonde focus tegenover schermen werd langzaamaan een eerder krampachtige fixatie tegenover de mogelijk negatieve gevolgen van sociale media.
Hoog tijd voor een bekentenis. Deze preutse mama heeft gewoon schrik. Schrik dat het begin van TikTok, het einde betekent van dat pure en ongedwongen kind-zijn. Want wat betekent het in deze wereld om zo lang mogelijk kind te zijn? Gaat het om de vrijheid helemaal zelf een liedje of dansje te creëren? Of om het onbezorgd zijn over de mening van anderen? De totale onafhankelijkheid van het aantal likes of volgers? Het spontaan de duimen en niet de lippen vooruit te steken bij het nemen van een selfie? Of het absolute vertrouwen in mama om nog steeds de outfits te kiezen, want 'mama, wij hebben toch dezelfde smaak hé...'
Gelukkig blijven kinderen niet klein. En ook zonder toegang tot sociale media, blijken ze toch mondig en moedig genoeg om uiteindelijk toch dé battle te kiezen. Het resultaat kan zich al raden. Een zielsgelukkige dochter en een al even uitgelaten kleine broer, aan het trappelen om samen die allereerste TikTok-video op te nemen.
De eerste weken volgde ik met argusogen alle kleine veranderingen in het gedrag van mijn florerende tienjarige. Maar hoe trotser de dochter, hoe wantrouwiger de mama. Na een kleine maand TikTok-toegang leek onze meid in mijn ogen klaar voor het middelbaar. Op élk moment van de dag imiteerde ze de dansjes, de uitdagende poses, zélfs de verleidelijke gezichtsuitdrukkingen...
We zijn ondertussen enkele maanden en een aantal pittige moeder-dochter momenten verder. Het nieuwe is er wat van af, en het hele TikTok-gebeuren neemt letterlijk en figuurlijk minder plaats in binnen het gezin. Hoogdringend tijd dus om samen aan de slag te gaan! We trokken naar de zolderkamer, zochten een kindvriendelijke uptempo song en trokken onze sportieve kledij aan. Het werd een leuke gezins-challenge op 'Laat ons een bloem' met een (wat had je gedacht) bloem van een dochter. Het format voor de volgende video's ligt dus vast, een win-win voor ons beiden. Onze sportieve meid is maar wat fier op de nieuw beklonken samenwerking. Terwijl mama toch stiekem is opgelucht dat die eerste horde zonder al te grote valpartij genomen werd. Maar nog meer dan dat, heeft het me ook doen stilstaan bij mijn eigen angst om onze oudste los te laten.
Maar ik heb een plan. Ik neem me dus voor om vanaf nu de horden wat lager te zetten. En alvast voldoende trainingstijd te voorzien ze eerst samen in te oefenen. Om haar daarna op aangepast tempo en mét voldoende vertrouwen zelf te laten springen en de hogere horden te nemen.
En na het TikTokken? Werden gewoon de volgende 10 strijkparel-kerstballen gemaakt... Chill, mama, chill,...
